გზამკვლევი
ფიცუილიამ დარსი: სიამაყიდან თავმდაბლობამდე
ფიცუილიამ დარსი ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და კომპლექსური პერსონაჟია მსოფლიო ლიტერატურაში. თავდაპირველად ის მკითხველს, ისევე როგორც ელიზაბეტ ბენეტს, ქედმაღალ და ამაყ პიროვნებად ეჩვენება. მისი უზარმაზარი სიმდიდრე, მაღალი სოციალური მდგომარეობა და არისტოკრატული წარმოშობა კიდევ უფრო ამძაფრებს ამ შთაბეჭდილებას. ის კლასობრივი ცრურწმენებითაა შეპყრობილი და ცოტა არ იყოს, ზემოდან უყურებს მათ, ვინც მასზე დაბალი ფენის წარმომადგენელია. სწორედ ეს ქცევა ხდება მისი თავდაპირველი ანტიპათიის მიზეზი ელიზაბეტის მიმართ.
თუმცა, დარსი არ არის ერთგანზომილებიანი პერსონაჟი. მისი ქედმაღლობის მიღმა დიდი მთლიანობა და პატიოსნება იმალება. მიუხედავად იმისა, რომ ელიზაბეტის ოჯახის ზოგიერთი წევრი, მისი გადმოსახედიდან, უხეში და უტაქტოა, დარსი მაინც ხედავს ელიზაბეტის მიმზიდველობასა და ინტელექტს. ის მოხიბლულია მისი გონებამახვილობით, დამოუკიდებლობითა და მორალური სიმტკიცით.
ელიზაბეტის მიერ მის მიმართ გამოხატული მკაცრი კრიტიკა და პირდაპირობა უბიძგებს დარსის, გადააფასოს საკუთარი ქცევა და დამოკიდებულებები. სწორედ ელიზაბეტი ასწავლის მას, რომ ადამიანები შეაფასოს არა მათი დაბადების სტატუსით, არამედ მათი ნამდვილი ღირსებებითა და პიროვნული თვისებებით. ეს არის დარსის პერსონაჟის ყველაზე მნიშვნელოვანი ტრანსფორმაცია: ის სწავლობს თავმდაბლობას, ხვდება საკუთარ შეცდომებს და ცდილობს მათ გამოსწორებას.
საბოლოოდ, დარსი ხდება პატიოსანი, ღირსეული და მოსიყვარულე ადამიანი, რომელსაც შეუძლია არა მხოლოდ შეიყვაროს, არამედ საკუთარი თავიც შეცვალოს სიყვარულისთვის. მისი პერსონაჟი შესანიშნავად ასახავს რომანის მთავარ თემას: როგორ შეუძლია სიამაყესა და ცრურწმენას დააბრმავოს ადამიანი, და როგორ შეიძლება გულწრფელმა გრძნობებმა და ურთიერთობებმა დაანგრიოს ეს ბარიერები.